مقدمه

ایده ساخت و به‌کارگیری پرنده بدون سرنشین یا پهپاد پرنده هدایت‌پذیر از دور به بیش از یک قرن پیش برم‌ی گردد. در یک دهه اخیر توجه به پهپادها با رشد بسیار داشت این امر در حوزه مهندسی نقشه برداری نیز به حدی بوده که موجب تحولات اساسی در این زمینه شده‌است در این فصل پس از بیان تعریف‌ها و اصطلاحات مربوط تاریخواره ای از شکل گیری و توسعه پهپادها ارائه می. شود. سپس انواع پهپادها و طبقه بندی‌های مختلف آنها بیان و در انتها پهپادها از لحاظ قابلیت و کارکرد مقایسه خواهند شد.

1-1 معرفی

واژه “پهپاد” مخفف “پرنده هدایت‌پذیر از راه دور” است که برای هواپیماهای بدون سرنشین تعریف‌شده و از حروف اول کلمات مذکور ساخته شده‌است. به‌عبارت دیگر پهپاد وسیله‌ای هوایی و بدون سرنشین است که امکان هدایت آن از راه دور وجود دارد. پهپادها از نیروهای آیرودینامیکی برای پرواز در مسیر دلخواه خود استفاده می‌کند. بدین ترتیب این وسیله‌های پرنده را می‌توان با کنترل از راه دور و یا با بهره‌گیری از برنامه‌های پیش پروازی و سامانه‌های خودکار دینامیک هدایت نمود. همچنین می‌توان چند هواپیما متعلق به یک سیستم از راه دور به‌عنوان یک مجموعه توسط یک اپراتور انسانی اداره شوند. در این حالت، اپراتور نمی‌تواند به‌عنوان یک خلبان هر وسیله نقلیه پروازی را کنترل نماید. بااین‌حال، در هوانوردی، خلبانی هواپیما اساساً به‌معنای پرواز یک هواپیماست. خلبانی با تعریف دقیق‌تر، توانایی کنترل وضعیت هواپیما با توجه به مرکز ثقل آن می‌باشد. درحالی‌که اکثر پهپادها از راه دور اداره می‌شوند، تقریباً همه آنها یک خلبان خودکار در هواپیما دارند که مسئول پرواز هواپیما می‌باشد. بنابراین، یک وسیله نقلیه از راه دور هدایت‌شده نمی‌باشد، بلکه صرفاً وسیله نقلیه‌ای است که از راه دور توسط قسمتی که فرمان‌های ناوبری به هواپیما ارسال می‌شوند، اداره می‌شود. به‌علاوه، دستورات ناوبری مثل ایستگاه‌های بین راه، مسیرها و الگوریتم‌های تصمیم‌گیری ممکن است در رایانه داخل هواپیما گنجانیده شوند تا مأموریت، بدون انجام اقدامات انسانی در طول مسیر انجام شود. در این روش، قضاوت انسان به اقداماتی در سطوح بالاتر مثل تصمیم‌گیری یا تعریف استراتژی اختصاص می‌یابد. بنابراین اصطلاح “سیستم هواپیما از راه دور اداره می‌شوند، ” برای جامعه علمی کنونی معنا بیشتری خواهد داشت.