مقدمه

شرکت­های کوچک و متوسط در رشد اقتصادی نقش دارند. زیرا کسب و کارهای بزرگ با مشکلات پیچیده­ای مواجه هستند و در برابر تغییرات محیطی آسیب پذیر می­باشند. شرکت‌های کوچک و متوسط از آنجا که چیزهای مختلفی را تجربه می‌کنند در برابر تغییرات محیطی مقاوم‌تر هستند. کسب و کار فعالیتی است که شامل جنبه­ها و معیارهای مدیریتی است که بر پتانسیل کسب و کار تأثیر می­گذارد و خطرات و شکست­ها را به حداقل می­رساند. رشد کسب و کار معیاری برای موفقیت کسب و کار شناخته می­شود (دابز و همیلتون، 2007). کسب و کار موفق با افزایش دارایی همراه است که شامل افزایش درآمد و ارتقا کارمندان می­شود و برای فعالان این حوزه انگیزه ایجاد می­کند. از نظر برنز و دیورست (2016) بی­ثباتی رشد کسب و کار به این دلیل است که فعالان کسب و کار در استفاده از نوآوری، ارتقا دانش و مهارت­ها کوتاهی می­کنند. صاحبان کسب و کار دارای توانایی­های مدیریتی هستند که شامل مجموعه­ای از دانش­ها، مهارت­ها و شایستگی­ها است که می­تواند بر اثربخشی و کارایی کسب و کار تأثیر بگذارد (فاتوکی و گاروه ،2010). دو نوع دانش در توسعه کسب و کار نقش دارند (تورکر و سلجوک،2009). نوع اول، به توانایی فرد در تشخیص فرصت­های کسب و کار مربوط می­شود که شامل یافتن، ارزیابی و شناخت فرصت­های کسب و کار، از جمله شناسایی بازارهای خاص است. نوع دوم، به موفقیت در بهره­برداری از فرصت­های شناسایی شده اشاره دارد که فعالان کسب‌ و کار با مشارکت در شکل‌گیری و توسعه کسب ‌و کارهای سودآور، ایجاد می‌کنند. مهارت‌های فعالان کسب‌ و کار شامل دانشی است که باعث موفقیت در اداره یک کسب‌ و کار می‌شود (لینان و چن،2009). این مهارت­ها شامل توانایی درک، عمل و تبدیل یک مشکل به یک پیشنهاد سودآور در کسب ‌و کار است (فیلان و شارپلی،2012).