مقدمه:

پوست اهدا شده و پیوندهای پوستی در چندین نوع برای مقاصد بالینی مختلف استفاده می شود. پیوند پوست اهدا شده می تواند ، به عنوان داروی فیزیولوژیک بیولوژیکی ترویج سلامتی مجدد، کوتاه شدن زمان شفا، کاهش درد و محافظت از ساختارهای پوست و زیر جلدی مانند غضروف، تاندون، استخوان ها و اعصاب عمل کند.

اگر چه انواع زیادی از ماتریس های پوستی و معادل پوست، هر دو مصنوعی و نیمه مصنوعی، در حال حاضر برای زخم در دسترس هستند .درمان با پوست طبیعی  و  پوست انسان  با دوام بالاتری باقی می ماند و یک انتخاب درمانی مهم برای سوختگی های عمیق گسترده و زخم های سخت بهبود است.در چنین مواردی، آلوگرافت های پوستی قابل دوام به طور قابل توجهی پیامدهای بالینی بهتری نسبت به آلئوگرافت های مشتق از انسان غیرقابل دوام یا داروهای مصنوعی دارند.

تقاضا برای تولید زیستی پوست مشتق از انسان همچنان دلیلی برای وجود بانک های پوستی است. سازمان بانک پوست پیچیده است و نیاز به به روز رسانی مداوم دارد. انتخاب دقیق اهدا کننده، غربالگری کامل میکروبیولوژیک و اهدا کننده سرولوژیک برای بیماری های قابل انتقال و کنترل دقیق کیفیت در طول آماده سازی بافت برای به حداقل رساندن خطر انتقال عوامل بیماری زا ضروری است.

بانک های پوستی همچنین باید رویه های قابل تکثیر استاندارد شده ای را رعایت کنند تا ردیابی بافت و ایمنی زیستی در تمام فازهای پردازش تضمین شود و از آلودگی زیستی جدید جلوگیری شود. آموزش مداوم و چک های دوره ای مورد نیاز برای نگه داشتن اپراتورهای بانک پوست توجه و مسئول. در نهایت، بانک های پوست باید جمع آوری و ذخیره سازی پوست بسیار قابل دوام را تضمین کنند. در اینجا، ما در مورد روش های ذخیره سازی بافت در دسترس و انواع مختلف تولید زیستی پوست بحث می کنیم.