چکیده

فناوری جزء اجتناب­ناپذیر زندگی انسان­ها به شمار می­آید. یکی از فناوری­ها، هوش مصنوعی و ربات است که در زندگی انسان‌ها کارایی بسیاری دارد. تمایل سازمان­ها به استفاده از هوش مصنوعی با توجه به مزایای آن و برای بقا در فضای رقابتی عصر دیجیتال، اهمیت شناسایی الزامات و شرایط بهره­گیری از هوش مصنوعی را دوچندان کرده است. هشدارهای بسیاری مبنی بر پتانسیل هوش مصنوعی در بر هم زدن ساختار نیروی انسانی به ویژه در مشاغلی که به راحتی قابل خودکارسازی هستند، مطرح شده است. در واقع، باور عمومی بر این است که هوش مصنوعی به زودی قادر خواهد بود وظایف اداری را که بخش اعظم زمان مدیران را به خود اختصاص می­دهد، بهتر، سریع­تر و با هزینه کمتر انجام دهد. تحقیقات مجمع جهانی اقتصاد نشان داد با وجود هوش مصنوعی و ربات­های هوشمند ۵۰ درصد از برخی مشاغل طی سال­های آینده از بین خواهد رفت در حالی که ممکن است مابقی مشاغل تحت تأثیر آن قرار نگیرند.  اگرچه موقعیت‌های شغلی سنتی ممکن است حذف شوند و مهارت‌های مورد نیاز آن‌ها در آینده بی‌فایده باشد، اما می‌توان شغل­های جدیدی ایجاد کرد و برخی از مهارت‌ها مانند برنامه‌نویسی و تعامل انسان و ماشین بسیار مهم خواهند شد. به گفته انجمن سلطنتی، 58000 شغل علم داده هر ساله تنها در انگلستان ایجاد می­شوند و یافتن افراد واجد شرایط برای آنها کار دشواری است. در این صورت، می‌توان انتظار داشت که مهارت‌های کاملاً جدیدی در آینده پدیدار شوند و چالش‌هایی را برای تغییر آموزش به ارمغان بیاورند. علاوه بر این، مشاغلی مانند پرستاران، هنرمندان و مددکاران اجتماعی، به نظر کمتر با هوش مصنوعی جایگزین می­شوند. در آموزش و بازآموزی علاوه بر آموزش دانش و مهارت­های حرفه­ای، باید به آموزش مهارت­های اجتماعی، خلاقیت و مهارت­های انسانی نیز توجه بیشتری شود. به عبارت دیگر، از مزایای اتوماسیون و رباتیک باید برای کمک به بودجه آموزش و بازآموزی مستمر استفاده نمود.

کلمات کلیدی: فناوری، هوش مصنوعی، مشاغل، بیکاری، مهارت، آموزش.