چکیده

فناوری جزء اجتناب­ناپذیر زندگی انسان­ها به شمار می­آید. یکی از فناوری­ها، هوش مصنوعی و ربات است که در زندگی انسان‌ها کارایی بسیاری دارد. تمایل سازمان­ها به استفاده از هوش مصنوعی در مدیریت منابع انسانی با توجه به مزایای آن و برای بقا در فضای رقابتی عصر دیجیتال، اهمیت شناسایی الزامات و شرایط بهره­گیری از هوش مصنوعی را دوچندان کرده است. هشدارهای بسیاری مبنی بر پتانسیل هوش مصنوعی در بر هم زدن ساختار نیروی انسانی به ویژه در مشاغلی که به راحتی قابل خودکارسازی هستند، مطرح شده است. در واقع، باور عمومی بر این است که هوش مصنوعی به زودی قادر خواهد بود وظایف اداری را که بخش اعظم زمان مدیران را به خود اختصاص می­دهد، بهتر، سریع­تر و با هزینه کمتر انجام دهد. هوش مصنوعی نقش مهمی در بهره‌وری بیشتر نیروی انسانی در فرایندهای جستجو، استخدام و حفظ کارکنان دارد، اما باید این فناوری را با در نظر گرفتن حریم خصوصی و همچنین اعمال سیاست­های عمومی به کار گرفت. حضور هوش مصنوعی فقط به معنی تغییر تمرکز مسئولیت‌های مدیران بر وظایفی است که فقط انسان­ها قادر به انجام آن هستند. ظهور هوش مصنوعی صرفاً با هدف گسترش اتوماسیون اداری و نه برای جایگزین شدن با نیروی انسانی می­باشد. تحقیقات مجمع جهانی اقتصاد نشان داد با وجود هوش مصنوعی و ربات­های هوشمند ۵۰ درصد از برخی مشاغل طی سال­های آینده از بین خواهد رفت در حالی که ممکن است مابقی مشاغل تحت تأثیر آن قرار نگیرند. با وجود نگرانی­های مربوط به حذف مشاغل در صورت رشد فناوری­های هوش مصنوعی و ربات­ها باید اذعان نمود که افراد در زمان انقلاب صنعتی و یا حتی گسترش اینترنت نیز نگرانی­های مشابه داشتند. این در حالی است که اینترنت با گذر زمان باعث ایجاد شغل و رشد درآمد کشورها شد. اکنون 63 درصد از تمامی مدیر عامل­های برتر دنیا بر این باورند که تأثیر فناوری هوش مصنوعی بسیار بیشتر از اینترنت خواهد بود و دنیا استفاده مفیدی از وجود ربات­ها خواهد داشت.

کلمات کلیدی: فناوری، هوش مصنوعی، ربات، منابع انسانی، رقابت.