چکیده

شهرداری معادل کلمه انگلیسی Municipality است و به منطقه ای اطلاق می شود که در آن یک انجمن مرتبط با شهر اختیار اعمال قدرت سیاسی و ارائه خدمات دولتی محلی مانند خدمات فاضلاب، پیشگیری از جرم و آتش نشانی را دارد به عموم عرضه می کند. در ایران، تصور عمومی از شهرداری ها با آنچه این سازمان ها برای دستیابی به آن ایجاد می شوند، بسیار متفاوت است. شهرداری از نگاه مردم یک نهاد خدماتی است و همین موضوع جایگاه آن را به سطح بسیار پایینی رسانده است. در افکار عمومی شهرداری سازمانی است که خدمات شهری را ارائه می کند و بهای آن خدمات را دریافت می کند. با توجه به سیر طبیعی و تاریخی شکل‌گیری مدیریت شهری در شهرهای ایران که می‌توان آن را تشکیل شهرداری‌ها و انجمن‌ها در سال‌های قبل از پیروزی انقلاب اسلامی تعریف کرد، شاید بتوان گفت که مدیریت شهری و انجمن‌های شهری در دوره مدرن شوراها، به این معناست که شوراها باید در جهت بهبود وضعیت فیزیکی شهرها تلاش های ارزنده ای انجام دهند. با تشکیل شوراهای اسلامی شهر و روستا در اواخر سال 1377 و شروع فعالیت آن از اردیبهشت 1378، نهاد جدیدی به مجموعه نهادها و سازمان های مدیریت شهری ایران اضافه شد که دارای دو رکن (شورای شهر و شهرداری) است. حسابداری شهرداری در مقایسه با حسابداری بازرگانی، جزئی از حسابداری دولتی است و تمامی خصوصیاتی که در کتب و منابع مختلف حسابداری دولتی آورده شده، برای حسابداری شهرداری نیز صادق است اما حسابداری شهرداری در مقایسه با حسابداری دولتی از ویژگی خاصی برخوردار است. دستگاه های اجرایی دولتی که اعتبار بودجه برنامه ای آنها از محل اعتبارات کل کشور تامین و پرداخت می شود، ایجاد تعهد و پرداخت هزینه های انجام شده خواهند بود و هزینه های انجام شده را در دفاتر خود ثبت می کنند و به درآمد دولت متمرکز می شود. هدف این مقاله بررسی قانون شهرداری‌ها و جایگاه شوراها در شهرداری‌ها و عملکرد حسابداری شهرداری‎ها و نقش آنها در اداره کشور است.

کلمات کلیدی: شهرداری، شورای اسلامی شهری، مدریت شهری، حسابداری، دستگاه اجرایی، قانون.